O RINCÓN DE OLANO

Ao FC Barcelona custará perdoarlle que deixase un triplete no camiño, pero o que non se pode obviar é que o doblete ao que aspira soa moi prometedor. Esixido pola derrota na Champions, a Copa do Rei converteuse nun título case obrigado, e no momento de responder, os cataláns fixérono ao grande. Contra o Sevilla, que lles puxo contra as cordo poucas semanas atrás, lograron un partido prácticamente perfecto, no que Luís Suárez (2), Leo Messi, Andrés Iniesta e Philippe Coutinho selaron unha goleada.
Como se adoita dicir, o campo estaba inclinado cara á portería sevillista, e as ocasións non deixaban de caer para un Barça que marcou cinco e puido apuntarse algúns máis. Suárez, Umtiti, Busquets... Todos se sumaron a unha festa na que tamén volveu actuar Cillessen, esta vez cunha parada a un Sandro que pecou de individualista.
Dicir adeus nunca é fácil, e máis logo dunha vida enteira vivindo no FC Barcelona, pero para Andrés Iniesta o guión da súa despedida non podía ser moito mellor. Aínda que sempre terá o borrón da Champions, empezou a esquecelo coa Copa do Rei, cunha noite, esta si, das que sempre vai recordar.
Porque co título número 31 da súa carreira, a sustitución sacoulle unhas bágoas que soaron a confirmación, e por si os rumores non fosen suficientes, todos lle abrazaron coma se fose o último día. Quedan uns poucos partidos para gozarlle, e si son como o deste sábado, vai doer máis deixarlle marchar. É puro espectáculo.
Coma se fose un director de orquesta, o de Fuentealbilla púxose o traxe azulgrana nun escenario que parecía preparado, cun Sevilla ao que lle tremeron as pernas ao ver ao seu rival no Wanda Metropolitano. Todos os instrumentos soaron á perfección, mentres o capitán deleitaba cos seus xa habituais controis imposibles, arrancadas imparables e combinacións de ensueño.
Apoiado por Leo Messi e Philippe Coutinho, a sinfonía do manchego non tiña fin, e o equipo insistía e insistía contra un adversario roto. Ao pouco de empezar a segunda parte, houbo un silencio momentáneo, no que todo pareceu moverse a cámara lenta excepto o balón, que se freou o xusto nas botas do arxentino ata chegar ás do '8'.
O pase do de Rosario converteuno en ouro Iniesta, que cun simple amago deixou no chan a David Soria. Outro pasito cara a adiante e o gol, a explosión da grada e a realidade que conectaba de novo, como colofón a toda unha carreira. Todo nun mesmo grito. Todo nunha mesma final. Todo nun mesmo xogador.
A ovación que recibiu cando lle tocou ir ao banquiño desatou esas bágoas do que ten que poñer un final pero irónicamente non sabe por onde empezar. Para Andrés será duro dar un meditado paso ao carón, e máis cando todos poden ver que o fútbol tdavía xoga ao ritmo que el manda.
Faltan poucos días para que o diga de viva voz, pero mentres tanto nada borrará ese sorriso que recuperou ao levantar a Copa do Rei, unha que é súa, e que todos abrazaron para agradecerlle. Aínda lle quedan unha Liga e un Mundial, pero a obra acábase e todos lamentan non podela gozar máis. Iso non a fará menos perfecta, aínda que si a selará como un tesouro. Outro tesouro do capitán.
Sevilla: Soria; Navas, Mercado, Lenglet, Escudero; N'Zonzi, Banega; Vázquez (Nolito, min 86); Sarabia (Layún, min 82), Correa (Sandro, min 46); Muriel.
FC Barcelona: Cillessen; Sergi Roberto, Piqué, Umtiti, Alba; Busquets (Paulinho, min 76), Rakitic, Iniesta (Denis, min 87), Coutinho (Dembélé, min 82); Suárez y Messi.
Goles del partido: 0-1 Suárez (min 14), 0-2 Messi (min 31), 0-3 Suárez (min 40), 0-4 Iniesta (min 52), 0-5 Coutinho (p.) (min 69). Árbitro: Gil Manzano.